Weer thuis

Na een goede nacht in Parma eerst ontbeten. Wel in een wat onwerkelijke sfeer. Er was een buffet , maar je mocht zelf niets pakken. Daar was een dame voor die de borden vulde. Er was één andere tafel bezet. Ik koos voor een tafel op 10 meter afstand. Na het uitchecken ging ik op pad naar Zwitserland. Omdat het zondagmorgen was, was het stil op de weg. Het mooiste deel van de route vond ik de sankt  Bernardinopas. Op een gegeven moment reed ik door de sneeuw (foto).
Om 13.30 was ik bij Marlise in Walenstadt. De kinderen en kleinkinderen waren ook weer present. Was weer even gezellig. Koffie met 4 soorten gebak. Om half 4 reed ik verder. Ik had bedacht ongeveer tot Frankfurt am Main te rijden. Het werd al vrij snel donker en het begon te miezeren. Toch schoot ik goed op, zonder al te hard te rijden. Toen ik bij Frankfurt was gaf de navigatie aan dat ik nog 4 uur moest rijden. Tsja wat doe je dan als je de “stal” begint te ruiken? Ik besloot door te rijden. Bij een benzinestation wat eten gekocht en doorkachelen maar. Onderweg wel regelmatig gestopt ( niet te lang) . Vervelend dat het miezeren niet ophield. Sterker nog toen ik de grens overging begon het pas echt te regenen. Ook het stuk tot aan Arnhem was er nauwelijks verlichting langs de weg. Viel me trouwens op dat ik bij geen enkele grensovergang hoefde te stoppen! Om 12 uur precies was ik thuis. Moe maar voldaan hoor je dan te zeggen, maar mijn lijf protesteerde vooral hoog in de rug . Dat doet het nog steeds.
Gisteren alle tassen al  uitgepakt. In mijn hoofd een lijst gemaakt van dingen die ik de komende weken moet aanpakken in huis.  Deze week blijf ik zoveel mogelijk binnen, misschien dat ik aan het einde van de week een sneltest laat doen. Bij een goede uitslag kan ik dan in het weekend weer ergens naar toe.

Dit was mijn laatste verhaaltje van mijn Griekenlandavontuur. Ik heb over het algemeen een leuke periode gehad. De eerste 6 weken waren moeilijk maar dit werd ruimschoots goedgemaakt door de periode erna. Moet wel weer even wennen aan Zeist. In het dorp op Skyros rijden geen auto’s iedereen gaat te voet. Onderweg wordt vaak gestopt voor een praatje. Dat zie je hier niet, iedereen is onderweg met auto of fiets. Trouwens wel een verademing in Albert Heijn in Den Dolder. Het was er zo stil. Er waren wel veel klanten maar iedereen was alleen. Dus geen geklets in het gangpad en ook geen jengelende kinderen. Als Corona onder controle is moeten we dit maar zo houden. Boodschappen doen gaat een stuk sneller!
Volgend jaar in april ga ik weer. In grote lijnen dezelfde periode, maar dan hopelijk met wat meer uitstapjes naar andere eilanden en het vaste land. Of ik dan weer een reislog doe weet ik nog niet.
Kalo chimona ( zoek dat maar op)
Hans.