Kalo Mina

Hier op het eiland wens je elkaar niet alleen een gelukkig nieuwjaar, maar iedere nieuwe maand is ook gelukwens waard. Kalo Mina dus, want het is vandaag de eerste dag van de nieuwe maand.
In het vorige bericht had ik melding gemaakt van zwaar weer dat verwacht werd. Dat gebeurde inderdaad in de nacht van dinsdag op woensdag. Het heeft een paar uur heel hard gewaaid  met veel onweer en regen. Normaal slaap ik overal doorheen maar die nacht heb ik slecht geslapen en geruime tijd wakker gelegen. Het onweer bleef op één plak hangen. De regen ging later ook nog over in hagel. De volgende morgen leek er niets aan de hand. Het zonnetje scheen en je zag niet veel water in de straten.  Woensdagmiddag kwam daar echter nog een hoosbui overheen die het landschap veranderde. Zie de video.
Dit had consequenties voor het landschap. Ik gebruik nogal wat onverharde wegen om naar het strand te gaan. Ik dacht dat ik ieder gat in de weg inmiddels kende. Door de grote hoeveelheid regen zijn de paden weer veranderd en is het weer uitkijken geblazen. Door alle modder ziet mijn auto er niet uit. Wassen heeft echter pas zin als al het water overal is weggezakt.
Woensdag ben ik thuis gebleven om naar het Toeslagendebat te kijken. Het was zo´n dag als bij grote sportevenementen. Als het even niet zo interessant is ga ik wat doen in huis. Resultaat aan het einde van de middag was een schoon en opgeruimd huis. De hoge bloeddruk , opgelopen door het debat moet ik maar voor lief nemen.
De dagen daarna ben ik iedere middag wel even naar het strand geweest. 
´s Avonds kook ik zoveel mogelijk zelf. Het is nog te koud in de avond om buiten te eten. Het is bovendien nog erg stil in het dorp dus ook niet zo gezellig. Bovendien ben ik nu zo gewend aan het zelf koken (of opwarmen) dat ik het niet meer zo erg vind.
Zaterdag en zondag ben ik langer aan het strand geweest. Later in de middag is het licht heel apart ( zie de foto van Agios Petros). Zondag eindigde een beetje mysterieus. Ik heb vaak een bakje yoghurt bij me die ik na het leegeten gebruik als asbak. We moeten het strand immers schoonhouden. Ik ging even de benen strekken en toen ik terugkwam was het bakje weg. Er waren wel andere mensen op het strand, maar die lagen ver weg. Ik snap er nog steeds niets van. Op dit deel van het strand lopen geen geiten. Ik denk toch dat het een kraai is geweest. Morgen ben ik genoodzaakt om weer naar het strand te gaan om te kijken of het bakje ergens gedumpt is.
Gistermorgen werd ik, op een normale tijd, waker door onweer. Het regende een korte tijd. Toen ik de deur uitging was het weer goed weer en kon ik in de korte broek en op slippers de deur uit. Ik moest immers nog naar Cosmote om het betaalbewijs voor het internet te halen. Daar ben ik nu drie dagen ( gelukkig niet fulltime) mee bezig geweest. In tegenstelling tot normaal maak ik me daar niet meer druk over. Het zal het pensioengevoel wel zijn. Ik onderga het omslachtige gedoe in een rustig tempo.
Wat ik al eerder wilde melden is dat ik een gaatje in mijn riem heb moeten laten bijmaken. Het vele lopen heeft resultaat. Mijn auto staat op een grote parkeerplaats in het dorp. Ik loop iedere dag naar het dorp in de ochtend. Als ik met de auto weg wil maak ik die gang nog een keer. Ook op het strand moet ik een stukje lopen naar mijn eigen plekje. Nu zien vol te houden. 
Sinds dit weekend druppelen de appjes binnen van mensen die toch naar het eiland  komen. Zowel uit Nederland als uit de rest van Europa. Komt er toch nog wat leven in de brouwerij.

Tot volgende week.