Skyros 2023.10

Een gedenkwaardige avond. Ik zit voor het eerst dit jaar in de avond buiten op mijn terras! ’s Avonds ben ik wel buiten in het dorp maar als ik thuis kom blijf ik binnen. Vanavond blijven we thuis en hebben een rustige avond. Tenminste dat was de bedoeling. Ik lag heerlijk te slapen, na het  eten, toen er geklopt werd op de deur. Het was de kleinzoon van mijn buurvrouw. Hij is ongeveer 7 en spreekt geen engels. Hij had het steeds over Yaya ( Grieks voor oma). Ik dacht dat er weer problemen waren met de hond. ( daarover later meer) Toen we buiten liepen kwam zijn oma er aan met de auto. Blijkbaar was hij alleen thuis en wist hij niet waar yaya was. Zal het morgen aan zijn vader Dimitris vragen. Gedurende de zomervakantie, die hier al begonnen is, blijft hij bij oma omdat zijn vader en moeder in de taverne werken. Door al dit gedoe werd Pip ook wakker. Hij ligt nu buiten met de ogen dicht, maar echt slapen doet hij dan niet. En dat was nu wel de bedoeling van een avond thuis!
Zo langzamerhand druppelen de vaste juni-gasten binnen. Iedere dag zie ik weer oude bekenden.
Afgelopen week ben ik een middagje uit rijden geweest met Fransesca uit Berlijn. Ze komt hier al 50 jaar. Probleem is dat zij bijna blind is en overal hulp bij nodig heeft. Ze is geloof ik nu 84 jaar. Iedereen houdt haar een beetje in de gaten. Ik heb haar meegenomen naar het ruige zuiden van het eiland. Ze heeft genoten van de middag, ondanks haar handicap. Ik doe dit echter nooit meer. Ik was kapot na die middag. Ze heeft de hele weg gepraat en ieder 10 minuten bedankte ze me dat ik haar had meegenomen. Twee keer bedanken vind ik voldoende, maar dit ging de hele dag door. Ze weet niet of ze volgend jaar kan komen, de ogen gaan nog steeds achteruit, maar ik neem haar niet meer mee uit!
Toen ik een paar dagen geleden de autoruiten weer even schoon spoot. Zag ik een barst in de voorruit. Een soort waaier aan de linkerkant (foto). Mijn uitzicht wordt niet belemmerd, maar ik heb van internet begrepen dat je de ruit beter kunt vervangen omdat de barst groter kan worden. Een carglass is hier uiteraard niet. Via een autoverhuur bedrijf hier heb ik contact gehad met carglass op Chalkida. Op het schiereiland Evia. Zij gaat contact zoeken met mijn verzekering zodat ik niets hoef voor te schieten. Kost ongeveer 1.300 euro. Even gebeld met mijn dealer, die legde uit dat dit niet teveel is vanwege het feit dat er een camera in de ruit zit , die weer verbonden is met de computer van de auto. Dat vertellen ze je niet als je zo een auto koopt. Krijgt mijn overleden opa toch nog gelijk. Als je een nieuwe auto liet zien met de dan bekende snufjes ( jaren 80) zei hij altijd: leuk, maar dit kan allemaal kapot en dan kost het je veel geld en ellende. Wordt vervolgd.
Ondertussen ben ik ook mijn kentekenbewijs kwijt geraakt. Ik heb hem even uit de portemonnee gehad bij de autoverhuurder. Een paar dagen later merkte ik ineens  dat ik een kaartje miste. Zojuist een nieuwe aangevraagd. Gaat weer een paar dagen duren. Dan moet mijn buurvrouw het opsturen naar Skyros. Duurt ook weer 2 weken. Op het eiland kan ik wel zonder, maar ik kan niet naar huis zonder kentekenbewijs.
Met Pip gaat het nog steeds goed. Hij geniet van alle aandacht en knuffels die hij krijgt in het dorp. Ik heb altijd snoepjes bij me die de kinderen aan Pip mogen geven. Zij blij ,Pip blij. Hij reageert nu ook op de Griekse variant van zitten: katze!
Er zijn veel straycats op het eiland, ook in het dorp in de buurt van de tavernes. Pip wordt helemaal gek als hij ze ziet. Twee dagen geleden had hij de avond van zijn leven. Ik zat bij de taverne van Dimitris toen ze vroegen om Pip even los te laten om de katten te verjagen. Hij vloog alle kanten uit, de katten trouwens ook.
Ik heb hem nu maar even naar binnen gehaald. Katten in de tuin........ Gelijk naar bed.
Ik ben elke dag wel even druk met het hondje van de buurvrouw. Sinds een paar weken bijt hij haar, soms tot bloedens toe. De hond ligt zijn hele leven al aan de ketting in de tuin. Ze wandelt wel regelmatig met hem. Ze durft hem nu niet meer te benaderen. Ik had Kanello een keer bij mij. Hij speelde wat met Pip en kreeg snoepjes, totdat de buurvrouw er aan kwam. Hij gromde ineens en hapte naar de baas. Ik heb hem bij zijn nekvel gepakt en tegen de grond gedrukt en tegen hem geschreeuwd totdat hij ontspande. Hij is zo sterk dat hij zich regelmatig los werkt van de riem. Ik moet hem dan weer aanleggen en vastmaken. Frosini durft dit niet meer. Ook als hij zich helemaal vast heeft gedraaid wordt ik ingeschakeld. Met snoepjes bereik je heel veel, ook aaien helpt. Hij accepteert mij als baas. Likt constant mijn voeten. Is natuurlijk niet goed, maar je moet wat. Ik heb het probleem voorgelegd aan de uitlaatgroep van het waterwinpark. Krijg veel suggesties. Een hondentrainer zou het beste zijn. Maar helaas die is hier niet.
Na een nat weekend met heel veel regen is het nu zomer. Iedere dag rond de 28 graden. Ook ’s avonds is een korte broek en polo voldoende. Als het goed is blijft dit in ieder geval tot september zo.

Groeten
Hans.